Uitgeverijen

Nee, bij verlenging van een bestaand abonnement hoeft geen zichttermijn geboden te worden. Als er sprake is van een vernieuwing van een bestaande overeenkomst hoeft er eveneens geen zichttermijn geboden te worden. Of er sprake is van ‘vernieuwing’ van een bestaande overeenkomst of het sluiten van een geheel nieuwe overeenkomst hangt volgens de regering af van de impact van de wijzigingen.

Als er sprake is van een ondergeschikte wijziging kunt u uitgaan van vernieuwing, dit is het geval als u uw mobiele bundel uitbreidt met een internetbundel. De internetbundel is ondergeschikt aan de originele dienst. Er hoeft niets schriftelijk bevestigd te worden. Dat principe gaat bijvoorbeeld ook op als  de consument een bestaande belbundel uitbreidt met meer belminuten. Ook dan hoeft geen herroepingsrecht geboden te worden. Echter als een consument bijvoorbeeld van single naar dual play of naar tripple play gaat, is er sprake van een nieuwe overeenkomst omdat de uitbreiding met diensten niet ondergeschikt is aan de dienst die al werd afgenomen.

Een abonnement op een digitale app valt onder de vereisten van de schriftelijke bevestiging. De schriftelijke bevestiging geldt zodra er sprake is van het regelmatig leveren van diensten. Een digitaal abonnement valt onder de noemer ‘dienst’.

Schriftelijke bevestiging is niet verplicht indien er sprake is van regelmatige levering van een zaak, dus een fysieke krant en/of tijdschrift. Schriftelijke bevestiging is ook niet vereist indien er sprake is van verlenging of vernieuwing van een bestaande overeenkomst. Echter, wanneer een abonnee overgaat van een abonnement op een fysieke krant (zaak volgens de wet) naar een abonnement op een digitale inhoud (dienst volgens de wet) valt deze wijziging niet onder de noemer verlenging of vernieuwing van een bestaand abonnement en moet het herroepingsrecht wel geboden worden. Het is namelijk geen uitbreiding op een bestaande dienst/zaak, maar een nieuwe dienst of zaak.

Ja, het herroepingsrecht geldt eveneens voor abonnementen op kranten en tijdschriften. Aangezien een abonnement op een krant of tijdschrift een overeenkomst is tot het geregeld leveren van een zaak, valt ook een dergelijk abonnement binnen het herroepingsrecht. Het recht gaat in op het moment dat de consument de zaak (het eerste exemplaar) heeft ontvangen. Dat dit ook van toepassing is op abonnementen van uitgevers staat uitdrukkelijk in de toelichting bij het wetsvoorstel:

Subonderdeel 4 ziet op de regelmatige levering van zaken. De termijn begint te lopen vanaf het moment van de eerste levering van de zaak. Hierbij gaat het bijvoorbeeld om abonnementen op boekenclubs, tijdschriftabonnementen en dergelijke, waarbij periodiek een boek of  tijdschrift wordt toegestuurd.

Indien er sprake is van verlenging van een  bestaande overeenkomst hoeft geen herroepingsrecht te worden geboden.

Nee. Echter biedt men vaak wel alternatieve betaalwijzen om de volgende reden: de wet stelt dat een organisatie de consument niet mag verplichten om meer dan 50% van het aankoopbedrag vooruit te betalen (7:26 BW lid 2). Een organisatie mag hiervan afwijken maar dan moet de consument er expliciet mee instemmen dat hij het gehele bedrag vooraf betaalt. Daarom hanteren webwinkels e.d. vaak meerdere betaalwijzen. Deze verplichting geldt niet voor schenkingsovereenkomsten, alleen voor overeenkomsten die vallen onder de noemer consumentenkoop.

De wet verplicht dat een consument een overeenkomst moet kunnen beëindigen op de wijze waarop deze kan worden afgesloten.  De wet zegt dat de wederpartij de overeenkomst, die mondeling, schriftelijk of langs elektronische weg tot stand is gekomen, op een overeenkomstige wijze op moet kunnen zeggen. Daar zit dus geen vormvereiste aan.  Hier moet je als organisatie rekening mee houden.

Indien het een gratis abonnement betreft, is er geen financiële transactie geweest en is er dus geen sprake van een klantrelatie. Een eventueel alternatief is hier dat de proefabonnee bij het sluiten van het abonnement actief akkoord moet geven op éénmalige telefonische benadering voor het sluiten van een abonnement. Toestemming moet volgens de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) vrij gegeven kunnen worden. De vraag is even of dat zo is als de toestemming gekoppeld wordt aan het gratis weggeven van producten of diensten. ‘Vrij’ wordt zo uitgelegd dat het niet geven van toestemming de betrokkene niet in aanmerkelijke mate mag raken. En zijn er voor de betrokkene voldoende alternatieven voor handen, zoals een betaalde versie van het abonnement en dus kan de opt-in als voorwaardelijk worden uitgevraagd.