Websites moeten toegankelijk blijven ook al weigert een bezoeker trackingcookies, vindt de Autoriteit Persoonsgegevens (AP). Per brief is een aantal marktpartijen door hen verzocht hun cookiewall op te heffen. Dat de AP zo haar interpretatie van wetgeving aan marktpartijen oplegt is slim, maar hoort niet. De AP is immers een controlerende en geen wetgevende macht. En dat met een cookiewall nooit sprake is van “vrije” toestemming is helemaal niet gezegd. Onze wetgever vond eerder nog van wel.
14 maart 2019 • Nieuws
AP rekt bevoegdheden (te) ver op met een verbod op de cookiewall
Wetgever vindt cookiemuur wel rechtmatig
Dat de cookiewall ooit sneuvelt, lijkt onafwendbaar. Dat wordt momenteel vastgelegd in de Europese E-privacy verordening. Maar die wet is er nog niet. En juist het feit dat Europa dit wil vastleggen, illustreert dat de cookiewall nu niet per definitie verboden is. Dat een cookiewall rechtmatig kan zijn zegt ook onze wetgever in de Memorie van Toelichting op de cookiewet:
“Een cookiemuur is over het algemeen dan ook een rechtmatige manier om aan het toestemmingsvereiste in de cookiebepaling te voldoen. Ook al is dit niet de meest gebruiksvriendelijke manier en is het technisch ook nooit noodzakelijk, het staat de websitehouder in beginsel wel vrij om te bepalen of hij een bezoeker die geen toestemming geeft voor het gebruik van cookies, al dan niet toegang geeft tot zijn website.” Bron
AVG verandert niets aan definitie toestemming
Het standpunt van de AP is ook bijzonder omdat toestemming ook al “vrij” gegeven moest worden voor de Algemene Verordening Gegevensbescherming. Deze wet stelt geen nieuwe of aanvullende eisen aan toestemming. De AP beroept zich wel op de AVG, en stelt dat bezoekers geen echte keuze hebben en nadelige gevolgen ervaren. Keuze en nadelige gevolgen zijn rekbare begrippen. Ik kan een betaald abonnement nemen op een krant, of online ‘gratis’ nieuws lezen en getrackt worden. Er is een beschikbaar alternatief voorhanden. De weigering van cookies snijdt mensen niet af van hun nieuwsvoorziening.
AP loopt op de troepen vooruit
De interpretatievraagstukken daargelaten, ligt er ook een fundamenteler bezwaar aan dit pleidooi ten grondslag. Een toezichthouder moet controleren. En als de gecontroleerde het daar niet mee eens is, beslist de rechter. Dat een cookiewall geen vrije keuze is, staat niet onomstotelijk vast. En dus zou de AP moeten wachten op een wetgever die dit verduidelijkt of een rechter die er uitspraak over doet. Doordat zij nu Nederlandse marktpartijen sommeren hun praktijk te veranderen, worden zij zelf wetgever en dat zou niet moeten. Daarnaast creëer je weer een ongelijk speelveld voor Nederlandse marktpartijen. Want het publiek dat adverteerders nu bereiken via reclamecookies op Nederlandse sites, kunnen ze ook bereiken via buitenlandse sites of Amerikaanse social media.
Heeft u vragen naar aanleiding van dit artikel?
Neem dan contact met ons op.
