Hoe komt het dat er vorig jaar in Nederland 21.000 data-inbreuken en lekken werden gerapporteerd terwijl er in België amper 450 werden gemeld? Zijn we in België dan zo leep dat we het liever niet aan de grote klok hangen? Of is er meer aan de hand?
7 maart 2019 •
Nieuws
Blyaert Betwist: Waarom geven we datalekken niet aan?
Tijl Uilenspiegel blijft een van mijn favoriete personages, omdat hij vrijgevochten en vol fratsen de Spaanse overheid om de tuin leidde. Vlaanderen, en bij uitstek België, is altijd overheerst door machtswellustelingen en dus hebben we altijd getracht om de overheid en diens wetten te omzeilen. Is dat ook het geval met de General Data Protection Regulation (GDPR)?
Bedrijven moeten ervoor zorgen dat hun data degelijk beveiligd is, dat iedereen op elk moment kan aanvragen welke gegevens men bijhoudt en vooral, als er een probleem is moeten datalekken meteen aangegeven worden. Zo werden midden februari de gegevens van zevenhonderdduizend gebruikers van het Belgische onlineplatform Datacamp gehackt.
Eind januari trok Willem Debeuckelaere aan de alarmbel. Hoewel hij al geruime tijd op pensioen mag, is hij nog steeds voorzitter van wat vroeger de Privacycommissie was en nu met de lelijke naam Gegevensbeschermingsautoriteit behept is. In België zijn er vorig jaar amper 422 (cijfers tot eind augustus) datalekken aangegeven, ondanks het feit dat wie een datalek stilzwijgt een boete riskeert tot tien miljoen euro. In Portugal kreeg onlangs een ziekenhuis een boete van vierhonderdduizend euro omdat het data onvoldoende had beveiligd.
Heeft u vragen naar aanleiding van dit artikel?
Neem dan contact met ons op.
